سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

من كيستم ؟ كبوتر بي آشيانه اتش

محتاج دست هاي تو و آب و دانه ات،

نامت بلند مثل غزل هاي كهكشان هفت آسمان نشسته به ايوان خانه ات،

از كوچه باغ هاي نيشابور رد شدي با كوله باري از غم غربت روي شانه ات،

دل در مدينه عاشق روي تو شد ولي از كوچه هاي طوس گرفتند نشانه ات،

دست من و نگاه تو اي هشتمين بهار ما را رها نكن به تب عاشقانه ات