سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحدشبعاشوراشعرازمحمّدموجی،آهنگازعبدالحسینخرمایی

 

می­رود شهزاده اکبر سوی میدان بهر دین                     می­چکد از چشم مولای جهان اشک یقین

 

گه به اکبر دیده دارد گاه سوی آسمان                        اشک دل را می­کند از همرهان خود نهان

 

می کند در اوج غربت با خدا راز و نیاز                        می­گشاید لب به لب دارد نوای دل گداز

 

دیده سوی آسمان شاه شهیدان می­کند                       جان به میدان می­دهد رو سوی جانان می­کند

 

کی خدا آرام جانم سوی میدان می­رود                       هستی­ام تاب و توانم سوی میدان می­رود

 

یا رب اینکه می­رود میدان علی اکبر است                    نور چشمان حسین و زادۀ پیغمبر است

 

تشنه لب امّا دلش سیراب از ایمان تو بود                     دل برید از ما دلش در بند پیمان تو بود

 

تشنه لب آمد که بلکه جرعۀ آبش دهم                       وعدۀ دیدار تو بر قلب خونبارش دهم

 

شرمسار از اون لب خشکیدۀ اکبر شدم                       تا جنان من دست بر دامان پیغمبر شدم

 

باز هم آمد ولی بر دوش یاران خفته بود                      آنزمان عالم چو زلف اکبرم آشفته بود

 

تا به خاک افتاد آن سرو خرامان حسین                      بحر پر آشوب شد از اشک دامان حسین

 

می­رود بر نعش اکبر در دلش طوفان غم                      آسمان دیدگانش سر به سر باران غم 

 

با خدای خویش دارد آنزمان راز و نیاز                         کی خدا این خفته در خون سجدۀ من در نماز

 

اکبرم برخیز بابا بهر دیدار آمده                                بر سر جسم پر از خون تو دل زار آمده

 

این بیابان اکبرم مهمانی دلدلر ماست                         دل بریدن گوشه­ای از پرده اسرار ماست

 

هر که داده نوجوان دارد خبر از قلب زار                      داند این دردِ درونِ سینه قلب داغدار

 

ای خدا در خون جوان خویش دیدن مشکل است           از جوان خویش یا رب دل بریدن مشکل است

 

لیک یا رب من به راهت جمله جانم می­دهم               اهل بیت و هستی­ام را خانمانم می­دهم            

         

 کودک و پیران من آمدۀ جانبازی­اند                         ای همه مقصود از جان دادن خود راضی­اند                           

 

در رهت حتی فغانها می­کند قنداقه پوش                     میکند پیکان دشمن نالۀ او را خموش

 

«موجی» از اندوه دل دارد نوای نینوا                           دارد امید شفاعت از شهید کربلا