سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد ایام صفر،شعر از محمّد گرگین، آهنگ از عبدالحسین خرمایی

 

باز این دل سودائی، دارد غم و افغانها                      بارد زیم چشمش خونابه چو بارانها

 

باز از غم جانسوزی، گوید سخنی این دم                 از هجر رسول حق، آن خسرو خوبانها

 

بنشین و ببار این دم، از دیده و دل با هم                 زیرا که برفت از دست، آن منجی انسانها

 

هم عرش سما خونین، هم فرش زمین خونین           بی شک که شب خون است، در بحر و بیابانها

 

شب تار و دلم زار است، در دیده و جان خار است     آری به خدا والله، افزون ز مغیلانها

 

قربان قدوم تو، جان گوهر ناچیز است                     ای شاه سما پیما، پیغمبر انسانها

 

یک بحر سرشک غم دارم ز فراق تو                       یکسو غم دل دارم یکسو غم جانها

 

پیک بیشۀ تنهایی دارد دل سودائی                        از داغ و غم زینب در ماتم یارانها

 

با دیدۀ دریایی، بارد دل خونینم                            وز موج پریشانی، دارم چو طوفانها

 

کی می رود از خاطر، یادی که خدا خواهد              تو یاد خدا خواهی، پیوسته به دورانها

 

عالم همه محزون و، آدم همه خونین دل                 هم جن و ملک دل خون، در ساحت سامانها

 

شال سیه ماتم، در گردن شیر حق                        زهرا همه دم گرید، چون ابر بهارانها 

 

یکسو حسن مسموم از زهر ستم دل خون               یک سوی دگر به به، سالار شهیدانها

 

یکسوی دگر زینب قربان غمش گردم                     بگرفته بغل زانو از این همه حرمانها

 

کی تاب و توان دارم، کین قصه بپردازم                   با قلب پریشانم، در کلبۀ احزانها

 

تا نور صفا بینی، در آینه روحت                            دستی به تولّا زن، بر سینه ز ایمانها

 

دستی بزن از حسرت، بر سر تو در این ماتم             خورشید خدا پر زد، از کُنگر ایوانها

 

یکروزۀ هستی را، بی یاد خدا منشین                      تا لب نگزی هرگز، با گوهر دندانها

 

گر رهرو حق بینی یادی ز شهیدان کن                   یکدم منشین غافل، از یاد اسیرانها

 

تا روز ابد گر دل، گوید غم آن یاران                       پایان نرسد هرگز، یک لحظه ز هجرانها

 

«مخلص» نرسد آخر، اندوه تو را گویی                    پس ناله کنان سر ده، افسانه به دورانها