زینب از شام وارد کربلا شد شیعه به روز اربعین با دل پر درد و غمگین
نوحه ایام اربعین
زینب از شام وارد کربلا شد
شیعه به روز اربعین با دل پر درد و غمگین
اسیران چون ز شام آزاده گشتند از این اندوه و غم دل شاده گشتند
یزید بی حیا یعنی حیا کرد بشیر را هم بر ایشان رهنما کرد
به امر زادۀ آن زشت آئین بیاوردند و محملهای زرّین
چو زینب دیده محملهای زربفت ز دل آهی کشید و زد به سر دست
ز بخت خویشتن زینب برآشفت به آه و ناله و زاری چنین گفت
کسی که شش برادر کشته دیده جوانانی به خون آغشته دیده
هنوز از خون بود تر آستینم چسان در محمل زرّین نشینم
گر این زینت بود بهر دل ما سیه پوشید و یکسر محمل ما
که با جمله زنان مستمندیم سیه بخت و سیه پوشی پسندیم
سیه کردند و محمل با علم را به محمل بر نشاند اهل حرم را
نظر انداخت و زینب از چپ و راست بگفت یاران حسین من نپیداست
چو با ما نیست و بابای سکینه نه اینجا و چه شام و چه مدینه
جوانان بنی هاشم کجائید که ما را زین سفر یاری نمائید
خوشا روزی که بار اینجا گشودیم در اینجا منزل و مأوی نمودیم
همه رعنا جوانان زنده بودند همه فرخ لقاء فرخنده بودند
در اینجا خیمه و خرگاه بپا شد در اینجا عشرت قاسم عزا شد
بیامد در بر قبر برادر چنین گفت زینب محزون و مضطر
که ای پشت و پناه و یار زینب انیس و مونس شبهای زینب
بریدی از چه بر ما آشنایی چرا ای شه ز ما کردی جدایی
من از روز ازل ای شاه ابرار از این درد و بلا بودم خبر دار
که اهل کوفه مهمانت نمایند گلوی تشنه قربانت نمایند
تو ماندی کربلا با نعش اکبر بود همراه ما لیلای مضطر
چنین روزی نبود هرگز گمانم که تو کشته شوی من زنده مانم
کجا رفتند و آن رعنا جوانان کجا رفتند و آن پاکیزه جانان
ارسال دیدگاه