سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

واحد ایام محرّم، شعر از سید احمد زرغانی و آهنگ از محمّد جواد جعفری همت

آفتاب گرم بر پهنای دشت                   نیزه­های داغ آتش می­نشاند

دشت سوزان هم به چشم آسمان           پشته­های خاک خونین می­فشاند

اصطکاک سنگ سم اسبها                    صاعقه در صاعقه می­آفرید

از فرود تیغها بر خردها                      رعد و برقی سخت می­آمد پدید

در دو صف، رزم آوران سخت­تر             نیزه بر کف، تیز تک می­­­­­­­­­­­­­تاختند

گرمپو تازان، رجز خوان، بی­امان             ماهرانه نیزه می­انداختند

یک طرف توحید و پاکی و شرف            یک طرف شرک و پلیدی و گناه

یک طرف هفتاد و اندی جان پاک           یک طرف از نابکاران یک سپاه

یک طرف خورشید عاشورا حسین           یک طرف سر دسته شقّاوران

یک طرف بر ذروه فرزانگی                  یک طرف در فقر و پستی کافران

نعره مستانه اردوی کفر                      در غبار کربلا پیچیده بود

از صف ایمان، ترنمهای عشق               در دل عرش خدا پیچیده بود

گرم می­شد دم به دم آهنگ جنگ        شعله پیکار بالا می­گرفت

نیزه­ها و تیرهای جان شکاف                در میان سینه­ها جا می­گرفت

اندر آن هنگامۀ خون و نبرد                 با شتاب آمد کسی نزد امام

گفت هنگام نماز است ای حسین           شعله­ور شد پیشوا از این پیام

نیزه و شمشیر را یکسو نهاد                 عاشقانه بر سر سجاده شد

گفت تکبیری در آن گیر و داد              گرم نجوا با خدای خویش شد

ما سوی الله را همه از یاد برد               در نمازی فارغ از تشویش شد

تا نماز خون بپا دارد امام                     پیش­مرگانش به صف اندر شدند

در مسیر بارش طوفان تیر                     پیش پایش لاله­گون پرپر شدند

از فراز آسمان آسیمه سر                       جبرئیل آمد در آن صحرا فرود

در مصلی بر مصلی سجده کرد              بال رأفت بر نماز خود  گشود

چون حسین بن علی تکبیر گفت             آفرینش کرد بر او اقتدا

چشم خیل عرشیان مبهوت ماند           بر نماز آخر خون خدا

از قیام کربلا گویا هدف                      با خدا راز و نیازی بوده است

زیر تیغ و تیر در صحرای خون              با وضوی خون نمازی بوده است