سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

      واحد ایام محرّم، شعر از علی دوانی، آهنگ از عبدالحسین خرمایی

آوخ از گردش این چرخ ستم پیشه کن چون                دختر شیرِ خدا زینب غمدیده برون

آمد از خیمه و بر دشتِ پُر از لاله گذشت                     دید کفتاده غریبانه حسین نامدفون

گفت ای نادرۀ کشور مُلک و ملکوت                           ای که سکّان زمین در بر قدر تو زبون

خواهرت باد فدای لب خشکیدۀ تو                             ای جگر خسته جان داده لبِ آبِ فزون

من به قربان سرت آن سر نورانی پاک                         من به قربان تنت این تن آغشته به خون

ای مهین سرور ما من که نمی دانستم                        کاین زمان می نگرم سرو قدت دیگر گون

آسمان تنت از انجم پیکان رنگین                              شوق روی تو از خون جبینت گلگون

آفرین بر تو و جانبازی جانانۀ تو                                که بدین گونه کنی خیمۀ بیداد نگون

از فداکاری تو شام ابد ناپیدا                                     وز فروغ تو عیان صبح ازل نیلی گون

جان فدای نفست باد که بی نفخۀ صور                        کرده پاکیزه جهان جمله ز ما کان و یکون

تو به سر منزل مقصود روان گشتی و من                      با دلی شاد سوی وعده روانم اکنون

خاطر آسوده بیارام که از راه وفا                                گشته در کوی تو هفتاد و دو گوهر مدفون

 کربلایت نبود منزل ویرانه ز آنک                               شود از پَر پَرِ پروانۀ رویت مشحون